Z punktu widzenia historycznego, określenie Galicja odnosi się do potocznej nazwy narzuconej przez zaborcę austriackiego i odnosi się południowo-wschodnich ziem dawnej I Rzeczypospolitej. Na tych terenach piwowarstwo stanowiło niezwykle ważną gałąź przemysłu. Prym wiodły wówczas dwa największe miasta będące na prawach powiatów: Kraków i Lwów oraz inne mniejsze Żywiec i oczywiście Brzesko (Okocim). W pierwszym z nich początkowo, ze względu na wątpliwość jakość lokalnych piw, popularnością cieszyły się branickie i wawrzeńczyckie. Niestety nie warzono ich w stolicy małopolski. Tę lukę producencką skwapliwie wykorzystał szwajcarski piwowar, Rudolf Jenny.
W maju 1840r. pobudował browar w ówczesnej dzielnicy Krakowa – Wesoła. Od tego momentu można mówić o browarnictwie przemysłowym tego starego miasta, dawnej stolicy Polski. Z początkiem XX w., nowym właścicielem browaru, został baron Jan Götz–Okocimski. Wówczas to dzięki jego inwestycjom stał się on jednym z największych zakładów przemysłowych Krakowa (w 1914 r. uwarzono w nim 36 tys. hl piwa). Nieco inaczej przedstawiała się sytuacja w drugim, największym mieście Galicji – Lwowie. Jak podają niektóre źródła, cech piwowarów zawodowych powstał tu już w 1425r. To tu, w latach 1668/1671, doszło nawet do kilku „piwnych wojen”, w których walczono o poprawę jakości piwa. W 1862r. na terenie miasta funkcjonowało blisko czterdzieści miejsc gdzie warzono piwo. Dbano tu, nie tylko o jakość piwa, ale również o jego stosowną dystrybucję i wyszynk. Wdzięczni temu konsumenci tworzyli stosowne porzekadła: „Kto lwowskie pije, ten sto lat żyje” czy „Lwowskie piwo to jest klasa — czyni z chłopa super asa!”. Mówiąc o piwnej Galicji nie można pominąć również takich miejsc jak browar w Żywcu czy Brzesku-Okocimiu.
Ten w Żywcu powstał (18
56r.) z inicjatywy księcia cieszyńskiego i właściciela tzw. państwa żywieckiego Albrechta Fryderyka Habsburga. Rok później jego wydajność wynosiła 17 856 hl piwa, a w dwanaście lat później podwojono jego produkcję. Już wówczas browar należał do najnowocześniejszych w branży piwnej. Jednym z największym konkurentów browaru żywieckiego w ówczesnej Galicji był browar w Okocimiu. Założyli go Józef Neumann i Jan Ewangelista Goetz w 1845r. Na początku XX wieku browar w Okocimiu, szóstym co do wielkości, zakładem piwowarskim w całych Austro-Węgrzech (na 1600).
Kolejnym, większym miastem w tym regionie ze znacznie rozwiniętym przemysłem piwowarskim, choć już nie na terenie ówczesnej Galicji, był i jest po dzień dzisiejszy, Lublin. Prym wiodły tu dwa browary. Pierwszy z nich, został założony w 1846r. przez przemysłowca z Poznania Karola Rudolfa Vettera na miejscu dawnego klasztoru reformatów. Drugi założył żydowski przemysłowiec Hersz Jojna Zylber w 1912r. pod nazwą Browar Parowy Jeleń. Po dzień dzisiejszy piwowarstwo Lublina odgrywa znaczącą rolę w naszym kraju.
Piwny region na terenach Polski południowo-wschodniej, choć już nie Galicja, to również setki innych mniejszych browarów. Do nich zaliczyć należy browar w Grybowie (założony w 1887r. przez węgierskiego piwowara Franciszka Paschka) czy w Janowie Lubelskim (powstały w 1907r. z inicjatywy spółki obywateli miasta). Niestety wiele z nich zakończyło już swoją działalność. Po wielu nie ma już śladu. Pozostała jednak na terenie dawnej Galicji i terenów przyległych, szeroko pojęta kultura piwna. Najlepiej świadczy o tym, organizowana cyklicznie i największa w Polsce impreza piwna jaką jest Ogólnopolskie Święto Chmielarzy i Piwowarów odbywające się co roku w Krasnymstawie od 1971r.