Aktualności

Infinium to piwo, które powstało w wyniku współpracy, znanego z nowinek piwnych, amerykańskiego potentata Boston Beer Company (1984),właściciela marki Samuel Adams, i Weihenstephaner Brauerei, szczycącego się mianem: Alteste Brauerei der Welt (najstarszego browaru na świecie-1040). Samo piwo to jest efektem połączenia technologii produkcji szampana z niemieckim Prawem Czystości-Reinheitsgebot (1516).

Projekt ten ogłoszono 21 października 2009r. a dokonali tego dr Josef Schrädler, dyrektor browaru Weihenstephan i Jim Koch, współzałożyciel Boston Beer Company. Jego efektem miało być stworzenie, na wiosnę roku następnego, nowego piwa.

Obu partnerów tej akcji połączyła wielka pasja do nauki i sztuki warzenia. Bazując przy tym, podczas produkcji swego dzieła, na użyciu wyłącznie najwyższej jakości składników.

I tak powstało piwo w stylu Belgian Ale z zastosowanie metody górnej fermentacji.

Aromatu nadała piwu stosowna kompozycja chmieli: Hallertau Mittlefrueh, Spalt Spalter, Tettnanger, Hersbrucker.

Wyjątkowy charakter zaś uzyskano z połączenia niestandardowego połączenie słodu jęczmiennego, słodu z pszenicy jarej i niesłodowanego owsa.

OKTOBERFEST w Galicji Piwnej.

Już w piątek (20 września) w Galicji Piwnej rozpoczyna się OKTOBERFEST. Nie trzeba jechać do Monachium by skosztować piw przygotowanych, na ten największy na świecie festyn piwny, przez 6 browarów ze stolicy Bawarii.

Świętowanie poprzedzi (o godzinie 19.00) prezentacja slajdów z monachijskiego OKTOBERFEST.

Nie zabraknie również tradycyjnych, oferowanych tam potraw: Weißwurst mit Pretzel und Senf (białe kiełbaski z preclem i musztardą), Leberkäse mit Spiegelei und Bratkartoffeln (pieczeń z sadzonym jajkiem i pieczonymi ziemniakami) czy Schweinshaxe mit Sauerkraut und Brot (golonka z kapustą kiszoną i pieczywem).

Bawarski charakter tego święta podkreśli stosowna dekoracja.

Zapraszamy

Przygotowania do tegorocznego, największego na świecie święta piwa zmierzają ku końcowi. Tegoroczny, jubileuszowy, bo 180. OKTOBERFEST, rozpocznie się 21 września, a zakończy zgodnie z tradycją, w pierwszą niedzielę października – 06.10.2013r.

Jego tradycja sięga 12 października 1810r., kiedy to odbył się ślub księcia Ludwiga Von Bayern, późniejszego króla Bawarii i jego wybranki, księżniczki Therese von Sachsen-Hildburghausen.

Jak co roku festynowi temu nierozłącznie towarzyszy piwo z 6 monachijskich browarów: Augustiner, Hacker-Pschorr, Hofbräu, Paulaner, Spaten i Löwenbräu. Tylko one, choć w Monachium jest ich więcej, mogą na Theresienwiese wystawić swoje namioty (Zelty).

Ceny oferowanych piw, oczywiście w kuflach litrowych (eine Mass) nieustannie zbliżają się ku magicznej wartości 10 €. I w tym roku, a wszystko na to wskazuje, próg ten nie zostanie przekroczony. Z najnowszych informacji wynika, że najdroższe piwo będzie w Armbrustschützenzelt (Paulaner) i będzie sprzedawane zaledwie za 9,85 €. Najtaniej zaś będzie kosztowało, jak twierdzą liczni Monachijczycy najlepsze, bo tylko 9,6 € w namiocie Augustinera.

Rosnące zainteresowanie tym festynem wymusiło wprowadzenie limitu w rezerwacji miejsc w namiotach (Zelt-ach). Bywały lata, że znalezienie kilku wolnych miejsc było nie lada wyczynem, a namiot Augustinera był całkowicie zamknięty. By zwiększyć dostępność miejsc wprowadzono określone zasady. W ciągu tygodnia wolnych od rezerwacji musi być 25% wszystkich miejsc. W niedzielę i święta, do godziny 15.00, ma być ich aż 50%. Po magicznej godzinie 15.00 ilość ich spadnie do 35%.

Prócz tradycyjnych potraw jak precle obsypane gruboziarnistą solą, grillowane pstrągi czy pieczone małe kiełbaski (Bratwurst) przybędzie ryb i owoców morza. Prym w ty wieść będzie ”Fish-Bäda” (rybna restauracja), w której dostać będzie można nawet homary i raki.

Flammlachs-Stendl (tradycyjna wędzarnia łososia) oferować będzie łososia wędzonego w bukowym dymie.

Nie zapomniano również o tradycyjnej kuchni bawarskiej. Nadal najczęściej zamawiane będą: Weißwursty (białe kiełbaski), Leberkäse (pieczeń) i oczywiście Schweinshaxe (golonka).

Organizatorzy pamiętają, że by zabawa była udana winno być coś dla ciała i coś dla ducha. Wśród licznych i różnorakich karuzel, zjeżdżalni i temu podobnych, nowością ma być „Sky Fall”. To wyzwalana z wysokości 70 metrów, wypełniona 24 „bohaterami”, gondola. Ona to, po swobodnym spadku, wyhamowywana jest przez magnetyczny hamulec tuż nad ziemią.

Nie zapomniano również o trwającej od 1952r. tradycja tworzenia plakatu stanowiącego logo OKTOBERFEST dla danego roku. Tegorocznym zwycięzcą konkursu, który wyłonił owy plakat/logo jest Akim Sämmer student Design-Akademie U 5.

Wszystko to po to by zwiększyć atrakcyjność OKTOBERFEST. Przyciągnąć licznych gości z całego świata, którzy pragną zobaczyć ten największy na świecie festyn piwny.

Browar Fortuna to niewielki browar regionalny z Miłosławia (Wielkopolska).

Zapraszamy na spotkanie z browarem, które odbędzie się 6. września (piątek), o godzinie 19.00, w piwnicach restauracji/pubu Gajicja. Podczas piątkowego spotkania przedstawiciele browaru zapoznają przybyłych gości z produktami marki Miłosław: (Miłosław Pszeniczne, Miłosław Pilzner, Miłosław Koźlak, Miłosław Marcowe i Miłosław Niefiltrowane) oraz Fortuna: (Fortuna Czarne, Fortuna Czarne Miodowe i Fortuna Wiśniowa).

Stosowną degustację poprzedzi kilkuminutowa prezentacja filmu o browarze. Po degustacji i prezentacji filmowej odbędzie się konkurs wiedzy o browarze (przewidziane są nagrody z browaru Fortuna) oraz dyskusja związana z przyszłymi działaniami browaru.

Dodatkowo przez cały weekend będzie można popróbować piwa, z omawianego browaru, w wersji beczkowej.

Samuel Adams to marka amerykańskiego piwa warzona przez spółkę Boston Beer Company w Massachusetts w Stanach Zjednoczonych. Założyli ją, w 1984r., piwni pasjonaci: Jim Koch , Harry M. Rubin i Lorenzo Lamadrid.

Samuel Adams to również amerykański polityk, pisarz, politolog i, co chyba dla nas najważniejsze, browarnik. Był jednym z założycieli Stanów Zjednoczonych. Wspierał bunt amerykańskich kolonii przeciwko Wielkiej Brytanii nazwany później rewolucją amerykańską. Wszystko to spowodowało, że stał się „szyldem” marki piwa.

Oryginalna receptura piwa Samuel Adams Boston Lager została opracowana w 1860r. w St Louis, Missouri przez Louisa Kocha. Początkowo piwo sprzedawana była pod nazwą Louis Koch Lager.

Piwo jest przedstawicielem stylu Vienna Lager, który powstał na przełomie 1840/41r., za sprawą Antona Drehera w miejscowości Schwechat, w pobliżu Wiednia. Styl ten jest swoistym kompromisem pomiędzy europejskim, nowoczesnym, kontynentalnym stylem lager, a wyspiarskim, konserwatywnym, brytyjskim stylem Real ale.

Samuel Adams Boston Lager posiada silnie słodowy charakter ze śladowymi nutami karmelu i stosowną goryczką (30 IBU). Nuty chmielowe wyczuwalne w tle. Całość wieńczy gęsta i trwała piana. Zawartość alkoholu 4,8% obj.

Browar Fortuna z Miłosławia.

Historia browaru w Miłosławiu sięga 1889r., kiedy to lokalny przedsiębiorca Władysław Rabski postanawia przeciwstawić się germanizacji Prowincji Poznańskiej i otwiera całkowicie polskie przedsiębiorstwo. Niestety, dziesięć lat później browar poddany zostaje zlicytowany. Kolejnym jego właścicielem zostaje Stefan Gołacz. Jednak i jego zarządzanie browarem nie należy uznać za długotrwałe. W 1904r. właścicielem zakładu został poznański przedsiębiorca Antoni Duchowski. W 1939r. zakład znalazł się pod zarządem niemieckim. Po II wojnie światowej browar upaństwowiono. Do lat 90. XX wieku należał do Wielkopolskich Zakładów Piwowarskich w Poznaniu. W 1995r. browar odzyskali spadkobiercy przedwojennych właścicieli. Po dwuletnim remoncie w 1997r. zakład wznowił działalność. W tym samym roku została powołana spółka Browar Fortuna Sp. z o.o. W 2006r. produkowane w browarze piwo Fortuna Czarne zostało wpisane przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi na polską Listę Produktów Tradycyjnych. W 2011r. Browar Fortuna nabyła polsko-belgijska spółka IBG DWA Sp. z o.o. S.K.A. Nowy inwestor planuje rozbudowę i modernizację zakładu. Jednocześnie inwestycją tym towarzyszą zmiany w ofercie browaru. Z rynku zniknęły Smoki, za to pojawiły się nowe marki: Miłosław i Fortuna. Najnowszą koncepcją browaru stają się piwa w stylu belgijskim pod marką Komes.

Miłosław Pszeniczne – ciemne piwo typu Hefe-Weizen, Miłosław Pilzner – jasne piwo pils, Miłosław Koźlak – piwo typu Bock, Miłosław Marcowe – piwo typu Märzen i Miłosław Niefiltrowane.

Fortuna Czarne – piwo ciemne dosładzane, Fortuna Czarne Miodowe – piwo ciemne miodowe i Fortuna Wiśniowa – piwo z dodatkiem soku naturalnego z wiśni.

Komes Porter – styl porter bałtycki Komes Podwójny Ciemny – piwo typu Belgian Dubbel Komes Potrójny Złoty – piwo typu Belgian Tripel Najnowszą, tegoroczną inwestycją przedsiębiorczego właściciela browaru w Miłosławiu jest zakup warzelni piwa grodziskiego. Celem tej inwestycji uruchomienie, a tym samym wskrzeszenie najsławniejszego, polskiego piwa – Godzisza.

Krótka historia browaru przy ul. Lubicz.

Drugą połowę XIX wieku cechuje rozwój piwowarstwa w Krakowie. Z zakładów fabrycznych powstały w Krakowie dwa wielkie i cztery mniejsze browary oraz m.in. fabryka cygar i papierosów, garbarnia, fabryki: powozów, świec, maszyn rolniczych.

Browar Rudolfa Jenny’ego 1840 – 1853.

W maju 1840 roku szwajcarski piwowar, Rudolf Jenny, założył browar na gruntach miejskich, leżących w dzielnicy Wesoła. Jak dalece Rudolf Jenny trafił w istniejącą na rynku handlowym lukę, niech poświadczy relacja współczesnego mu pamiętnikarza, Kazimierza Girtlera „(…) Krakowskie piwa zupełnie były upadły, tak zwane dubeltowe było gąszczem grubym, niesmacznym, wnet też branickie piwo (tj. z browaru w Branicach, założonego ok. 1815 roku przez Stanisława Badeniego – przyp. TS) pierwsze zajęło miejsce i tak go wiele używano, iż z wyrobem nadążyć nie można było. Na drzwiach licznych krakowskich szynkowni gęsto czytało się napis: Piwo Branickie. Około 1823 roku weszło mu w drogę piwo wawrzeńczyckie, które w Wawrzeńczycach warzone, co tydzień do Krakowa przywożono. A na to wszystko przemysł krakowski spał. Dopiero około roku 1830 niejaki Jenny urządził piwowarnię i piwem swego wyrobu wyrugował wawrzeńczyckie, a i branickiemu zbytu ujął. Od roku 1840 zaczęło postępować piwowarstwo krakowskie. (…)”. Autor wspomina tu o pierwszym browarze Jennego, który spłonął w 1838 roku, położonym nad starym korytem Wisły, w dzielnicy Wielopole. W miejscu tego browaru stoi dziś okazały gmach banku. W ostatnim cytowanym zdaniu znajdujemy wzmiankę o browarze na Wesołej. W celu założenia browaru, Rudolf Jenny zakupił dwie działki o łącznej powierzchni 1,67 hektara. 6 Maja 1840 roku Komisja Budownictwa Miejskiego Magistratu Królewskiego Głównego Miasta Krakowa wytyczyła plan i dokonała wbicia kołków ograniczających teren budowy. Budowa ruszyła. Z braku danych nie wiadomo ile trwała, ale wiemy, że był to browarek miejski, warzący piwo niezłej jakości. Zamierzenia Rudolfa Jennego były dalekosiężne. Wszakże kupując działkę tej wielkości mógł postawić, co najmniej cztery browary ówczesnej wielkości. Świadczy to o zamiarach przyszłej rozbudowy i powiększenia browaru.

Browar Juliusza Augusta Johna 1853 – 1878.

Poprzez ślub z córką Jennego, Matyldą Karoliną browar, po śmierci teścia, przeszedł w ręce Juliusza Augusta Johna. Od 1857 roku browar produkował już 15 tys. wiader piwa rocznie tj. ok. 850 tys. litrów. Około 1863 roku firma została zarejestrowana pod nazwą „Browar J. A. John”. W 1865 roku rodzina Johnów rozbudowała browar.

Browar J. A. Johna Synów 1879 – 1903.

Od początku 1879 roku browarem zawiadywali synowie Johna, Rudolf, Alfred i Hugo, pod nazwą „Browar J. A. Johna Synowie”. W listopadzie 1881 roku odszedł z firmy Rudolf John. Właściciele doprowadzili browar do rozkwitu, a jego wyroby zdobywały nagrody na wielu wystawach rolniczo – przemysłowych w Galicji, m.in. na Krajowej Wystawie Rolniczo – Przemysłowej w Stanisławowie, w 1879 roku, piwo Johna, stając do konkursu z piwami Götza, Sanguszki i Dąbskiego, otrzymało zaszczytne wyróżnienie. Można powiedzieć, że piwo krakowskie należało do czołówki piw galicyjskich drugiej połowy XIX wieku. Piwo krakowskie można było kupić w składach m.in. w Stanisławowie, Drohobyczu, Przemyślu i in. Piwo Bock, w ilościach hurtowych, dostępne było w składzie T. J. Danesza w Przemyślu, zaśposiłek.

Rysunek 1. Butelka z browaru J. A. Johna Synów.

Rysunek 2. Pocztówka z lat siedemdziesiątych XIX wieku.

Zbudowano ogromne piwnice (w 1865, 1872 i 1875 roku), warzelnię wyposażono w maszyny parowe zakupione w firmie „J. Zieleniewski”; w 1865 i 1893 roku rozbudowano lodownię, a w 1899 roku postawiono komin fabryczny kotłowni parowej.

W 1880 roku wizytował Kraków cesarz Franciszek Józef. W związku z wizytą odświętnie udekorowano budynki browaru. Ówczesny kronikarz zanotował: (…) browar Johna, świetnie przystrojony. Nad bramą wjazdową umieszczony był wielkich rozmiarów transparent z cyfrą cesarską, poniżej herby Polski i Eusi [!], powyżej chorągwie z herbami Polski i miasta Krakowa, a na środku ogromna chorągiew cesarstwa. W podwórzu piramida z beczek osłoniona chmielem. Na kominie machiny parowej 40 metrów wysokim, obwieszonym wieńcami, powiewały ku dołowi flagi i umieszczony tam był reflektor, pod którym płonął ogień czerwony, a podczas przejazdu Najjaśniejszego Pana spalono białe ognie bengalskie. Najjaśniejszy Pan zwrócił uwagę na tę niezwykle świetną iluminację. (…)”.Pokaz musiał wypaść imponująco, ponieważ wspominano go jeszcze rok po wizycie Franciszka Józefa w Krakowie. W 1889 roku uruchomiono na potrzeby browaru własną elektrownię dla oświetlenia budynków administracji, warzelni, a także placu browarowego. Była to jedna z pierwszych elektrowni w Krakowie.

 Rysunek 3. Reklama składu piwa z browaru J. A. Johna Synów, 1888 r.

Rysunek 4. Nagłówek pisma firmowego, 1892 r.

Od końca 1889 roku postanowiono powierzyć dzierżawę browaru, Henrykowi Voglowi „w zamian za jego zysk i stratę”. Vogel zwlekał z zaprotokołowaniem tzn. ze zgłoszeniem do Rejestru Handlowego, firmy, ponieważ chciał rozeznać rynek zbytu w miesiącach letnich. Od początku 1891 roku prowadzenie browar objął z powrotem Alfred John.

Rysunek 5. Reklama restauracji Feliksa Kurcza, działającej przy browarze J. A. Johna Synów, 1895 r.

Rysunek 6. Reklamy z lat 1900 – 1901.

W styczniu 1901 roku nowym dzierżawcą został Franciszek Dostalik. W 1903 roku browar, pod nazwą „J. A. Johna Synowie, Browar Parowy w Krakowie”, został wystawiony na sprzedaż. W listopadzie 1903 roku kupił go znany przemysłowiec i piwowar Jan Albin br. Götz.

Rysunek 7. Pocztówka z wizerunkiem browaru z końca XIX wieku.

Browar Jana Albina Götza / Antoniego Götza 1904 – 1939.

Po zakupie J. A. br. Götz wprowadził swoje zmiany dla podniesienia rentowności browaru. W 1904 roku Götz rozpoczął budowę nowego budynku fabrycznego, obejmującego halę do obciągania piwa, chłodnię, umywalnię i skład beczek oraz ekspedycję. Dobudował też dwie piwnice leżakowe, a w 1906 roku postawił trzeci kocioł parowy. Wielu restauratorów i propinatorów sprowadzało piwo krakowskie, m.in. Berger i Finger, propinacja w Dębnikach, w Podgórzu. Piwo krakowskie było bez przerwy dostępne w najstarszym składzie piwa J. Rippera, przy ul. Św. Jana 5 w Krakowie. Nowym dyrektorem został dotychczasowy prokurent browaru w Okocimiu (od 1896 roku), Michał Rossknecht. Od 1905 roku zakład nosił nazwę „Browar i Słodownia Jan Götz Okocimski, dawniej Johna J. A. Synowie”. W tym czasie stale rosła produkcja piwa i słodu. W 1910 roku browar wykorzystywał maszyny parowe o mocy 120 KM i zatrudniał 72 robotników. Po śmierci Michała Rossknechta, w 1912 roku, prokurę powierzono Tadeuszowi Narzymskiemu i jego zastępcy Romanowi Rossknechtowi. W 1912 roku, w zakładzie zainstalowane były dwie maszyny parowego mocy 80 i 100 KM; zatrudniano 60 robotników. Powiększono teren browaru o sąsiednią działkę, przy ul. Lubicz 15, na której wybudowano restaurację browarową prowadzoną przez Józefa Lamensdorfa. Restauracja działała w latach 1912 – 1920. W latach I Wojny Światowej, browar wstrzymał działalność, którą wznowiono na przełomie 1918 / 1919 roku, w Niepodległej Polsce, ale to już inna historia…

Tomasz Syga Kraków, lipiec 2013 r.

Wkrótce w Piwnej Galicji dostępne będą nowe, częściowo ekstremalne a nawet kontrowersyjne piwa.

Schorschbock 16% – To właśnie w Oberasbach, w głębi Frankonii, w Schorschbräu powstało to właśnie rekomendowane piwo. Frankonia, region administracyjne przynależny Bawarii, jest bastionem uświęconych zwyczajem praktyk piwowarskich. W browarze tym, jak sami twierdzą jego włodarze ,,piwa są zanurzone w tradycji. Innowacja, jednak nie jest nam obca. Kochamy piwo i warzymy je z pasją”.

Rekomendowanym przez Piwną Galicję jest piwo Schorschbock 16%. Choć na etykiecie widnieje zwrot: DAS STÄRKSTE LAGERBIER DER WELT (Najmocniejszy piwo typu lager na świecie) to miano to nosi inne piwo z tego browaru.

W tym właśnie ekstremalnym browarze, w październiku 2011r. padł nowy, i jak do tej pory ostatni, rekord świata. Powstało piwo Schorschbock 57 o mocy 57,5% alkoholu objętościowo. Powstało przy zastosowaniu metody wymrażania.

Schorschbock 16% jest niezwykle ekstraktywnym piwem (32°Plato) i sklasyfikowane jest w kategorii Doppelbock. Niestety zbyt wysokie parametry omawianego piwa (16% alk. obj.) nie pozwalają go w niej umiejscowić (18,0 – 22,0 °Plato i alk. 7,0 – 8,5 % obj.). Może zatem lepszym określeniem w tym przypadku jest Trippelbock?

Samuel Adams (skrótowo Sam Adams) to historyczna, amerykańska marka piwa warzona przez Spółkę Boston Beer. Założyli ją w 1984r. przez Jim Koch, Harry M. Rubin, i Lorenzo Lamadrid. Marka jest swoisty hołdem oddanym Samuelowi Adamsowi, amerykańskiemu patriocie, znanemu ze rewolucji amerykańskiej.

Sierra Nevada Torpedo Extra IPA, a właściwie AIPA, jest śmiałym i niezwykle stanowczym przedstawicielem tego amerykańskiego styli. Posiada ciemno bursztynową barwę, a całość wieńczy gęsta kremowa piana. Cechuje go stanowcza wytrawność, silnie słodowy charakter połączony ze złożonymi aromatami cytrusowymi, ziołowymi, igieł sosny i bogatym charakterem szyszek chmieli amerykańskich. Zawiera 7,2% alk. obj.

Piwo to jest rozwinięciem innego, kultowego piwa z tego browaru (również oferowanego w Galicji), jakim jest Sierra Nevada Pale Ale warzonego od 1999r. Jest wzorcowym przedstawicielem tradycyjnego stylu Pale Ale. Klasyczny, brytyjski charakter nadają mu chmiele Fuggles i East Kent Goldings.

Kolejną propozycją w Piwnej Galicji jest piwo Passchendaele. Powstałe w belgijskim Kasteel Brouwerij Van Honsebrouck (1865r.) z Ingelmunster.

Piwo stworzono, by upamiętnić bitwę pod Passchendaele (znaną także jako, trzecia bitwa pod Ypres) z 1917r. Była to jedna z najkrwawszych bitew I wojny światowej rozegrana pomiędzy połączonymi armiami koalicji brytyjskiej, a armią niemiecką.

Warzone tradycyjnie przy udziale górnej fermentacji powstało w stylu Belgian‐Style Pale Ale. Cechuje je silna estrowość (bogata paleta aromatów owocowych) połączona z dominującą słodowością. Zapachu i subtelnej pikantności dodają wyjątkowe i klasyczne chmiele belgijskie. Jest jasne i mocno wysycone dwutlenkiem węgla. Zawartość alk. obj. 5,2%.

Z punktu widzenia historycznego, określenie Galicja odnosi się do potocznej nazwy narzuconej przez zaborcę austriackiego i odnosi się południowo-wschodnich ziem dawnej I Rzeczypospolitej. Na tych terenach piwowarstwo stanowiło niezwykle ważną gałąź przemysłu. Prym wiodły wówczas dwa największe miasta będące na prawach powiatów: Kraków i Lwów oraz inne mniejsze Żywiec i oczywiście Brzesko (Okocim). W pierwszym z nich początkowo, ze względu na wątpliwość jakość lokalnych piw, popularnością cieszyły się branickie i wawrzeńczyckie. Niestety nie warzono ich w stolicy małopolski. Tę lukę producencką skwapliwie wykorzystał szwajcarski piwowar, Rudolf Jenny.
W maju 1840r. pobudował browar w ówczesnej dzielnicy Krakowa – Wesoła. Od tego momentu można mówić o browarnictwie przemysłowym tego starego miasta, dawnej stolicy Polski. Z początkiem XX w., nowym właścicielem browaru, został baron Jan Götz–Okocimski. Wówczas to dzięki jego inwestycjom stał się on jednym z największych zakładów przemysłowych Krakowa (w 1914 r. uwarzono w nim 36 tys. hl piwa).   Nieco inaczej przedstawiała się sytuacja w drugim, największym mieście Galicji – Lwowie. Jak podają niektóre źródła, cech piwowarów zawodowych powstał tu już w 1425r. To tu, w latach 1668/1671, doszło nawet do kilku „piwnych wojen”, w których walczono o poprawę jakości piwa. W 1862r. na terenie miasta funkcjonowało blisko czterdzieści miejsc gdzie warzono piwo. Dbano tu, nie tylko o jakość piwa, ale również o jego stosowną dystrybucję i wyszynk. Wdzięczni temu konsumenci tworzyli stosowne porzekadła: „Kto lwowskie pije, ten sto lat żyje” czy „Lwowskie piwo to jest klasa — czyni z chłopa super asa!”. Mówiąc o piwnej Galicji nie można pominąć również takich miejsc jak browar w Żywcu czy Brzesku-Okocimiu.

Ten w Żywcu powstał (1856r.) z inicjatywy księcia cieszyńskiego i właściciela tzw. państwa żywieckiego Albrechta Fryderyka Habsburga. Rok później jego wydajność wynosiła 17 856 hl piwa, a w dwanaście lat później podwojono jego produkcję. Już wówczas browar należał do najnowocześniejszych w branży piwnej. Jednym z największym konkurentów browaru żywieckiego w ówczesnej Galicji był browar w Okocimiu. Założyli go Józef Neumann i Jan Ewangelista Goetz w 1845r. Na początku XX wieku browar w Okocimiu, szóstym co do wielkości, zakładem piwowarskim w całych Austro-Węgrzech (na 1600).

Kolejnym, większym miastem w tym regionie ze znacznie rozwiniętym przemysłem piwowarskim, choć już nie na terenie ówczesnej Galicji, był i jest po dzień dzisiejszy, Lublin. Prym wiodły tu dwa browary. Pierwszy z nich, został  założony w 1846r. przez przemysłowca z Poznania Karola Rudolfa Vettera na miejscu dawnego klasztoru reformatów. Drugi założył żydowski przemysłowiec Hersz Jojna Zylber w 1912r. pod nazwą Browar Parowy Jeleń. Po dzień dzisiejszy piwowarstwo Lublina odgrywa znaczącą rolę w naszym kraju.

Piwny region na terenach Polski południowo-wschodniej, choć już nie Galicja, to również setki innych mniejszych browarów. Do nich zaliczyć należy browar w Grybowie (założony w 1887r. przez węgierskiego piwowara Franciszka Paschka) czy w Janowie Lubelskim (powstały w 1907r. z inicjatywy spółki obywateli miasta). Niestety wiele z nich zakończyło już swoją działalność. Po wielu nie ma już śladu. Pozostała jednak na terenie dawnej Galicji i terenów przyległych, szeroko pojęta kultura piwna. Najlepiej świadczy o tym, organizowana cyklicznie i największa w Polsce impreza piwna jaką jest Ogólnopolskie Święto Chmielarzy i Piwowarów odbywające się co roku w Krasnymstawie od 1971r.

Żywe (Browar Amber)

piwo to reaktywowało tradycję warzenia piw niepasteryzowanych i niefiltrowanych. Posiada słodowy aromat i subtelną goryczkę chmielową. Całość wieńczy gęsta, kremowa piana. Ekstrakt: 14,5% wag.  Alkohol: 6,2% obj.

Celtyckie (Browar Witnica)

Magiczne, ciemne wiśniowe piwo, w którym udało się zamknąć słodycz słodu karmelowego jak i goryczkę chmielową. Ponad piwem unosi się subtelny aromat czekolady i lukrecji. Ekstrakt: 12,0% wag. Alkohol: 4,5% obj.

Grejpfrutowe (Browar Cornelius)

Niezwykle ciekawe zestawienie piwa pszenicznego i soku grejpfrutowego. Głębokie, charakterystyczne wysycenie piwa i rześkość soku powoduje, że powstały napój doskonale gasi pragnienie. Ekstrakt: 13,0% wag. Alkohol: 3,0% obj.

Dodatkową, specjalną ofertę stanowią dwa piwa kegowe (wymiennie) z Browaru Fortuna z Miłosławia!!!